کد مطلب:162430 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:137

حسن قفطان
شیخ حسن بن علی عبدالحسین سعدی، به سال 1199 ه.ق. در نجف متولد شده و در سال 1279 ه.ق. در همانجا درگذشت و در ایوان بزرگ صحن مرتضوی مدفون گردید.



1. یتلسقون مطهما یستصحبون

مثقفا یتقلدون مذكرا



2. نصروا ابن بنت نبیهم فتسنموا

عزا لهم فی النشأتین و مفخرا



3. حتی أبیدوا و الریاح تكفلت

بجهازهم كفنا حنوطا أقبرا



4. یا كربلا طلت السماء مراتبا

شرفا تمنت بعضه ام القری [1] .



5. نفسی الفداء لسید

خانت مواثقه الرعیه



6.رامت امیة ذلة

بالسم لا عزت امیه



7. فأبی اباء الاسد

مختارا علی الذل المنیة



8. فهناك صالت دونه

آساد غیل هاشمیة



9. سلبت محاسنه القنا

الا مكارمه السنیه [2] .



1. (آنان) در حالیكه شمشیرهای برده او حمایل كرده و نیزه های بلند و استوار بدست گرفته بودند، بر اسبهای نیرومند سوار شده و،

2. به یاری فرزند دختر پیامبر صلی الله علیه و آله شتافتند و افتخار دو جهان را به دست آوردند.

3. تا اینكه به شهادت رسیدند و بادها كفن پوشان و حنوط و دفن آنها را عهده دار شدند.


4. ای كربلا، شرف تو از آسمان فراتر رفت. چنانكه ام القری (مكه) قدری از این شرافت را آرزو می كند.

5. جانم فدای آقایی كه مردم در عهد خود نسبت به او خیانت ورزیدند.

6. بنی امیه می خواستند به مسالمت و در حال صلح، او را ذلیل كنند. خدا هیچگاه آنها را عزیز نگرداند.

7. او مانند شیری به اختیار خود مرگ را به ذلت ترجیح داد و آن را برگزید.

8. در آن صحنه، شجاعان بنی هاشم مانند شیرهای بیشه از او دفاع كردند.

9. نیزه، سیمای نیكوی او را گرفت، لكن نتوانست فضایل والای او را از وی بگیرد.



[1] ادب الطف، ج 7، ص 103-105.

[2] اعيان الشيعه، ج 5 ص 201.